As evaluation of practitioners’ competence is largely based on self-report, accuracy in practitioners’ self-assessment is essential for ensuring high quality treatment-delivery. The aim of this study was to assess the relationship between independent observers’ ratings and practitioners’ self-reported treatment integrity ratings of Motivational interviewing. Practitioners were randomized to two types of supervision [i.e., regular institutional group supervision, or individual telephone supervision based on the MI Treatment Integrity code]. The mean age was 43.2 years, and 62.7 percent were females. All sessions (...) were recorded and evaluated with the MITI, and the MI skills were self-assessed with a questionnaire over a period of 12 months. The associations between self-reported and objectively assessed MI skills were overall weak, but increased slightly from baseline to the 12-months assessment. However, the self-ratings from the group that received monthly objective feedback were not more accurate than those participating in regular group supervision. These results expand findings from previous studies and have important implications for assessment of practitioners’ treatment fidelity: Practitioners may learn to improve the accuracy of self-assessment of competence, but to ensure that patients receive intended care, adherence and competence should be assessed objectively. (shrink)

Indlæg ved CM's (Centrum för Marxistiska Samhällsstudier) seminar i filosofi i Lund, april 1978.

The interdisciplinary field of neurorobotics looks to neuroscience to overcome the limitations of modern robotics technology, to robotics to advance our understanding of the neural system’s inner workings, and to information technology to develop tools that support those complementary endeavours. The development of these technologies is still at an early stage, which makes them an ideal candidate for proactive and anticipatory ethical reflection. This article explains the current state of neurorobotics development within the Human Brain Project, originating from a close (...) collaboration between the scientific and technical experts who drive neurorobotics innovation, and the humanities and social sciences scholars who provide contextualising and reflective capabilities. This article discusses some of the ethical issues which can reasonably be expected. On this basis, the article explores possible gaps identified within this collaborative, ethical reflection that calls for attention to ensure that the development of neurorobotics is ethically sound and socially acceptable and desirable. (shrink)

The de minimis principle states that some risks are so trivial that they can be ignored or treated categorically differently from non-trivial risks. Lundgren and Stefánsson criticize the de minimis principle, arguing that it either has to be applied locally or globally and that problems arise whichever application is chosen. Aven and Seif respond to Lundgren and Stefánsson’s argument and defend the de minimis principle as a “meaningful and useful perspective for handling risk in practice.” The response highlights (...) some aspects of the argument in Lundgren and Stefánsson that needs clarification, which is what we do in this note. (shrink)

O presente artigo aborda a dimensão ética no pensamento de Jean-François Lyotard. Como conceito decisivo para essa relação, é aqui proposto o conceito de receptividade. Partindo dele, deseja-se mostrar que é possível reconstruir uma concepção de responsabilidade ética no pensamento do filósofo francês, a qual se coloca em sentido diametralmente oposto à concepção de autonomia: a obrigação ética se torna por conta disso afetiva, fundada e repousando na capacidade de se deixar falar. Com vistas a uma determinação mais acurada dessa (...) posição, serão consultadas as reflexões de Lyotard acerca da filosofia da linguagem em Le Differénd: a concepção do “acontecimento da fase” se deixa mostrar na ética do diálogo, que deixa espaço para a assimetria, alteridade e transformação. O pensamento do conflito insolúvel mostra-se como plenamente implicado com essa ética. This contribution examines the ethical dimension in the thinking of Jean-François Lyotard. It is shown that receptivity is crucial to its understanding. On these grounds, ethical responsibility can be conceived as fundamentally different from the standard conceptions of autonomy: ethical obligation has its sources in affection and is founded by a capacity of responsivity. This position is further developed by drawing on Lyotard ’s thoughts on language in Le Différend: the idea of a “sentence event” can be conceptualized within the framework of an ethics of dialogue, which leaves room for asymmetry, alterity, and transformation. The philosophy of the irreconcilable conflict turns out to be a form of ethics in this sense. (shrink)

İletişimsel eylem kuramı stratejik eylemi dışlamakla bizi gerçekçi bir doğruluk kavramı geliştirmekten alıkoyar. Halbuki, gerçekçi bir doğruluk kavramı, kuramın öndayanaklarından biridir. O halde, yeni bir mantık aracılığıyla, stratejik eylemi de bünyesine alan, yeni bir iletişimsel eylem anlayışının olanaklılığı sorgulanabilir. Bu bildiride böyle bir anlayışın nasıl geliştirilebileceği üzerinde duracağım.

John P. Burgess: Quine's continuing struggles with epistemological and ontological problems about mathematics and logic are traced from his first rebellion against logicism, through his flirtation and subsequent disillusionment with nominalism, to his final endorsement of naturalism, with an eye throughout to tensions among different aspects of his overall philosophy.

During the last half of the twentieth century, legal philosophy (or legal theory or jurisprudence) has grown significantly. It is no longer the do main of a few isolated scholars in law and philosophy. Hundreds of scho lars from diverse fields attend international meetings on the subject. In some universities, large lecture courses of five hundred students or more study it. The primary aim of the Law and Philosophy Library is to present some of the best original work on (...) legal philosophy from both the Anglo American and European traditions. Not only does it help make some of the best work available to an international audience, but it also en courages increased awareness of, and interaction between, the two major traditions. The primary focus is on full-length scholarly monographs, aIthouogh some eidted volumes of original papers are also included. The Library editors are assisted by an Editorial Advisory Board of inter nationally renowned scholars. (shrink)

This article questions how contemplative contemporary cinema “sexualize” the landscapes. Through the filmography of four directors, Abbas Kiarostami, Apichatpong Weerasethakul, Lars von Trier and B...

Deleuze’s film-philosophy makes much of the notion of virtual images in Bergson’s Matter and Memory, but in doing so he transforms a psycho-meta-physical thesis into a unBergsonian ontological one. In this essay, we will offer a corrective by exploring Bergson’s own explanation of the image as an “attitude of the body”—something that projects an actual, corporeal, and postural approach, not only to cinema, but also to philosophy. Indeed, just as Renoir famously said that “a director makes only one movie in (...) his life. Then he breaks it into pieces and makes it again,” so Bergson wrote that each philosopher only makes one “single point” throughout his or her whole career. And this one point, he then declares, is like a “vanishing image,” only one best understood as an attitude of the body. It is embodied image that underlies an alternative Bergsonian cinema of the actual and the body —one that we will examine through what Bergson’s has to say about “attitude” as well as “gesture” and “mime.” We will also look at it through a gestural concept enacted by a film, to be precise, the five remakes that comprise Lars von Trier’s and Jørgen Leth’s The Five Obstructions. This will bring us back to the idea of what it is that is being remade, both by directors and philosophers, in Renoir’s “one film” and Bergson’s singular “vanishing image” respectively. Is the “one” being remade an image understood as a representation, or is it a gesture, understood as a bodily movement? It is the latter stance that provides a wholly new and alternative view of Bergson’s philosophy of cinema. (shrink)

The production of easy-read and plain language is a challenging task, requiring well-educated experts to write context-dependent simplifications of texts. Therefore, the domain of easy-read and plain language is currently restricted to the bare minimum of necessary information. Thus, even though there is a tendency to broaden the domain of easy-read and plain language, the inaccessibility of a significant amount of textual information excludes the target audience from partaking or entertainment and restricts their ability to live life autonomously. Large language (...) models can solve a vast variety of natural language tasks, including the simplification of standard language texts to easy-read or plain language. Moreover, with the rise of generative models like GPT, easy-read and plain language may be applicable to all kinds of natural language texts, making formerly inaccessible information accessible to marginalized groups like, a.o., non-native speakers, and people with mental disabilities. In this paper, we argue for the feasibility of text simplification and generation in that context, outline the ethical dimensions, and discuss the implications for researchers in the field of ethics and computer science. (shrink)

All Thoughts Are Equal is both an introduction to the work of French philosopher François Laruelle and an exercise in nonhuman thinking. For Laruelle, standard forms of philosophy continue to dominate our models of what counts as exemplary thought and knowledge. By contrast, what Laruelle calls his "non-standard" approach attempts to bring democracy into thought, because all forms of thinking--including the nonhuman--are equal. John Ó Maoilearca examines how philosophy might appear when viewed with non-philosophical and nonhuman eyes. He does so (...) by refusing to explain Laruelle through orthodox philosophy, opting instead to follow the structure of a film (Lars von Trier's documentary The Five Obstructions) as an example of the non-standard method. Von Trier's film is a meditation on the creative limits set by film, both technologically and aesthetically, and how these limits can push our experience of film--and of ourselves--beyond what is normally deemed "the perfect human." All Thoughts Are Equal adopts film's constraints in its own experiment by showing how Laruelle's radically new style of philosophy is best presented through our most nonhuman form of thought--that found in cinema. (shrink)

Deleuze’s film-philosophy makes much of the notion of virtual images in Bergson’s Matter and Memory ([1896] 1994), but in doing so he transforms a psycho-meta-physical thesis into a (very) unBergsonian ontological one. In this article, we will offer a corrective by exploring Bergson’s own explanation of the image as an ‘attitude of the body’ – something that projects an actual, corporeal and postural approach, not only to cinema, but also to philosophy. Indeed, just as Renoir famously said that ‘a director (...) makes only one movie in his life. Then he breaks it into pieces and makes it again’, so Bergson wrote that each philosopher only makes one ‘single point’ throughout his or her whole career. And this one point, he then declares, is like a ‘vanishing image’, only one best understood as an attitude of the body. It is an embodied image that underlies an alternative Bergsonian cinema of the actual and the body – one that we will examine through what Bergson’s has to say about ‘attitude’ as well as ‘gesture’ and ‘mime’. We will also look at it through a gestural concept enacted by a film, to be precise, the five remakes that comprise Lars von Trier’s and Jørgen Leth’s The Five Obstructions (Lars von Trier and Jørgen Leth, 2003). This will bring us back to the idea of what it is that is being remade, both by directors and philosophers, in Renoir’s ‘one film’ and Bergson’s singular ‘vanishing image’, respectively. Is the ‘one’ being remade an image understood as a representation, or is it a gesture, understood as a bodily movement? It is the latter stance that provides a wholly new and alternative view of Bergson’s philosophy of cinema. (shrink)

O presente trabalho, a partir da articulação inicial dos conceitos de dialogismo, tal como defendido inicialmente por Bakhtin, argumenta que um filme é produto cultural inscrito em um período sócio-histórico. Assim, a proposta que aqui se sucede é buscar interrogá-lo, já que ele oferece um conjunto de representações que remetem direta ou indiretamente à sociedade na qual se inscreve. Para tanto, se escolheu como obra analisada o filme _Melancolia_, do diretor Lars von Trier. A metodologia utilizada foi a abordagem (...) qualitativa, com procedimentos para uma desconstrução de algumas cenas, escolhidas de maneira não probabilística, mas que contemplem o todo em suas partes. A análise se focou, em especial, na direção de fotografia e na análise do roteiro como argumento filosófico, tudo para se entender a construção discursiva maior proposta na obra. Assim, se procedeu a uma análise filosófico-escatológica e a uma busca por entender como a direção de fotografia ajuda a compreender melhor a obra em questão dentro da discussão sobre o fim do mundo. Dessa forma, a narrativa do filme é mais bem entendida quando pensada a partir da intertextualidade, ao se considerar as diversas vozes que compõem o discurso, tais como o acorde cromático, os quadros, os formatos, a história, a discussão escatológica, as obras de arte, enfim, todos os padrões e processos inseridos no filme. (shrink)

Este artigo está dividido em duas partes, cada qual contendo o seu objetivo distinto: na primeira parte, busca-se traçar um breve panorama sobre a atenção de Adorno em torno do problema do tédio na sociedade administrada. Na segunda parte, serão analisados alguns aspectos de seu conceito em Lars Svendsen (visto que Adorno não o desenvolveu analiticamente). Como veremos ao longo do desenvolvimento deste artigo, lançar os olhos sobre essa patologia social da modernidade significa realizar um diagnóstico do estado geral (...) da cultura, onde o trabalho, o tempo livre e os objetos culturais se desviam do caminhoemancipatório do homem. A perda do teor ético dessas três instâncias acarreta em um fenômeno de deformação crônica sobre os indivíduos, a negar-lhes principalmente um sentido para a própria existência e a capacidade de realizarem experiências (Erfahrung). Assim, a própria ideia de progresso é posta em xeque, na medida em que em uma sociedade portadora de todos os elementos necessários para a emancipação humana toma o caminho oposto a esta, desumanizando os indivíduos das mais variadas maneiras possíveis. O problema do tédio, assim, aponta para uma mal resolvida dialética do progresso, no sentido da auto-realização humana estar obstruída pelo processo de integração social. (shrink)

Türk milleti dünyanın en zengin kültürüne sahip olduğu gibi en zengin diline de sahiptir. Ancak daha eski çağların dil verileri ne yazık ki, yazılı vesikalara aktarılmamış, karanlık dönem olarak kalmıştır. O bakımdan Türkçenin Altay veya Proto-Türk devri hakkında bilgimiz sınırlıdır ve sahip olduğumuz kelime sayısı da çok azdır. Eski Türkçe adlanan bu lügat sadece Orhun-Yenisey yazıtları ile tespit edilen ve Uygur yazıtları ile devam eden Türkçenin malum en eski yazılı kaynaklarının sözlüğüdür. Yer yüzündeki diller arasında Türkçenin yerine baktığımızda, Ural-Altay dil (...) grubunun Altay koluna bağlı bir dil olduğu ve geçmişinin M.Ö. 4000’li yıllara indiği görülür. Bu tarihten, M.Ö. 5. yüzyıla kadar olan dönem genel olarak Altay veya Proto-Türk devri olarak adlandırılır. Bu dönemde Türkçe ile ilgili az da olsa birtakım dil kalıntılarına rastlanır; ancak bunun yeterli olmaması ve bu dönemden bize yazılı herhangi bir metnin ulaşmaması, bu çağların karanlık dönem olarak adlandırılmasına neden olmuştur. Bu dönemde Türkçenin Çuvaşça ve Yakutça ile henüz ayrılmadığı, hattâ daha eskiye gittiğimizde Moğol, Mançu, Tunguz dilleriyle aynı çatı altında toplandığı varsayılır. Bilindiği gibi daha önce Eski Türkçe döneminin ayrı ayrı metinlerini kapsayan birçok sözlük çalışması yapılmıştır. Ancak bu sözlükler birbirinden bağımsız hazırlanmış, bir kısmı Göktürk dönemi ile Orhun Yazıtlarını, diğer bir kısmı da Uygur dönemi ile bu dönem metinlerini temel almıştır. Eski Türkçe bir bütün olarak düşünüldüğünde, bu sözlüklerin bazı yönlerden yetersiz kaldığı bir gerçektir. Bu çalışmanın genel amacı, daha önce ortaya konulan Eski Türkçe sözlükleri bir araya getirerek Göktürk ve Uygur dönemlerini birlikte ele alan, daha kapsamlı ve tek bir sözlük oluşturmaktır. O bakımdan daha önce meydana getirilen sözlük çalışmaları temel alınarak ortaya yeni bir sözlük konulmuştur. (shrink)

Ground s’enfronta al xoc de l’art contemporani plantejant, a manera de reflexió filosòfica, aquelles preguntes «grolleres» que semblaven confinades en la resposta de l’home del carrer o del crític reaccionari: no és una xorrada aquesta pila de rajoles al museu? No obstant això, la seua intenció no és fer-nos prendre partit a favor o en contra de determinades obres d’art del Minimal o del Conceptual. El que batega al fons del llibre de Ground és una defensa de l’art contemporani quan (...) reivindica la seua intel·ligibilitat com un tret centralment constitutiu d’aquest. Una defensa que passa, necessàriament, per mantenir en peus la vigència de la pregunta que dóna títol al llibre, a pesar dels intents recents per anul·lar-la o per relegar-la a una desautorització ingenuista i/o reaccionària de «tot» l’art contemporani. (shrink)

Este trabalho se propõe a uma análise do filme “Melancolia”, dirigido por Lars Von Trier, a partir dos conceitos da Logoterapia e Análise Existencial em um breve recorte sobre o trágico e a beleza. O objetivo é tentar entender a relação entre sentido da vida e beleza mesmo na tragédia a partir dos conceitos da Logoterapia. O método é o qualitativo estudo de caso e a metodologia analise de conteúdo. A análise do filme permitiu identificar como os personagens selecionados (...) tomam decisões diferentes diante do trágico, porem só um deles encontra sentido e beleza na vida, realizando valores, percebendo que vale a pena viver até o último instante, mesmo diante da morte, do trágico. (shrink)

Makale, yirminci yüzyılın 30’lu yıllarında Özbekistan’da ateizmin gelişme yollarının, mekanizmalarının ve yöntemlerinin geriye dönük bir analizini sunmaktadır. Özellikle o dönemin komünist dünya görüşünün insanların bilincini nasıl etkilediği ve SSCB'nin eski devletlerinin halklarının ateist eğitiminin ne kadar önemli bir rol oynadığı makalenin ana içeriğini oluşturmaktadır. Dinle mücadele, sosyalist bir toplum inşa etmek için gerekli bir durumdur. O dönemde dini fanatizm ve hurafeler kitlelerin siyasi bilincinin yükselmesine ve sosyalist inşaya aktif katılımlarına engel oluyormuş gibi gösteriliyordu. Modern Sovyet ateist literatüründe, bilimsel ateizm konusunun (...) daha derinlemesine anlaşılması ve sosyal ve doğa bilimleri sistemindeki, özellikle felsefi bilgi sistemindeki yerinin kesin bir tanımına yönelik çalışmalar yer almaktaydı. Bilimsel ateizm teorisinin sorunlarını inceleyen Sovyet filozofları sonuç olarak zor bir zorlukla karşı karşıyadır: Bilimsel ateizmin içeriğinin, yayılma biçimlerinin ve yöntemlerinin, gelişmiş bir dünyada meydana gelen insanların yaşamlarının tüm alanlarındaki derin dönüşümleri nasıl yansıttığını bulmak sosyalist toplum için önemliydi. Ülkemizin muazzam sosyo-ekonomik ve kültürel dönüşümleri önceden belirleyen sosyalist yolda gelişmesinin sonuçlarından biri de kitlesel ateizmin oluşması ve istikrarlı bir şekilde büyümesidir. Sovyetler Birliği'nde karşıt sınıfların ortadan kalkması, sınıf mücadelesinin sınırlarının dışa dönük olmasına yol açmıştır. Bilimsel ateizmin yayılmasında Komünist Partinin ideolojik faaliyeti çok büyük bir rol oynuyor. Son olarak, kitlesel ateizmin gelişiminin doğası, propagandasının içeriği, biçimleri ve yöntemleri, dini örgütlerin siyasi konumu tarafından uygulanmış ve uygulanmakta ve uygulanmaya devam etmektedir. Marksist-Leninist dünya görüşünün oluşumuna ilişkin sorunlar, önemli bir kısmı ateist eğitim olan Partinin ideolojik ve eğitimsel çalışmasının sürekli merkezinde yer almaktadır. Ateizmin gelişmesi sırasında ‘Tanrısızlar’ gazetesinin dostları topluluğunun hücrelerinden doğan Militan Ateistler Birliği’nin faaliyetleriyle ilişkilendirildi. Militan Ateistler Birliği, din karşıtı propagandanın teori ve pratiğinin geliştirilmesine büyük katkı sağladı. Problemin ele alınışı: Makale şu ana soruya odaklanıyor: Komünist Partinin ateist ideolojiyi geliştirmedeki amacı neydi? Orta Asya halklarının ideolojik dünya görüşünü hangi yöntem ve mekanizmalarla bozmak istediler? Özbekistan aydınları ateist ideolojilerin yayılmasında nasıl bir rol oynadı? Amaç: Özbekistan’da ateist ideolojinin yayılmasının sosyo-politik sonuçlarının incelenmesi ve analizi. Ateist ideolojinin Özbekistan halkının bilinci üzerindeki psikolojik etkisinin araştırmak. Özbekistan'daki kitlesel ateizmin sosyal epistemolojik ve psikolojik kökenlerinin araştırılması. Çalışmanın amacı, Ateizm kavramının kendisini belirlemek, bugüne kadar yeterince çalışılmamış olan laik ve dini kültür, bilim, felsefe, dini hoşgörü, özgür düşünce, hümanizm, şüphecilik, materyalizm kavramlarıyla ilişkisini ve karşılıklı etkisini kurmak. Yöntem ve çıktılar. Komünist Parti liderliğinin ataksik dünya görüşünü ve ideolojiyi hangi yöntem ve mekanizmalarla yaydığını analiz etme. Bunu açıklığa kavuşturmak için analiz, sentez, genelleme, tümevarım ve tümdengelim yöntemleri kullanıldı. (shrink)

Este texto tem por objetivo abordar a educação de meninas, órfãs ou em situação de vulnerabilidade, que era efetivada no Asylo Coração de Maria, na cidade do Rio Grande/RS. Entre os elementos discutidos, estão a fundação da instituição e a sua rotina escolar. Como suporte teórico-metodológico evoca-se a História Cultural, visando a análise documental de jornais, livros de matrícula, regimentos e relatórios. Conclui-se que existiam tensões entre as normas e as práticas institucionais, bem como que o incentivo do ensino profissionalizante (...) visava proporcionar opções de vida às meninas para além do casamento e do cuidado do lar. (shrink)

Neste artigo, utilizaremos os conceitos nietzschianos de ideais ascéticos, ressentimento e moral de rebanho visando mostrar o entrelaçamento apontado por Nietzsche entre humanidade e doença a partir de uma leitura do filme Dogville de Lars Von Trier.

Konu din çalışmaları olunca objektiflik her zaman ana kriter olsa da içeriden/dışarıdan bireylerin bir dini ne kadar objektif olarak ele alabilecekleri ve konu olan dinin, o dine mensup içeridekilerin mi yoksa dışarıdakilerin mi en iyi şekilde çalışabileceği meselesi din incelemesinin başından günümüze kadar tartışmalı bir konu olagelmiştir. Bu konu, emik/etik anlatım, yakın/ uzak tecrübe ve düşünümsellik gibi üzerine düşünülmesi gereken olguları da beraberinde getirmektedir. Kim Knott, bu makalesinde bu kavramlar çerçevesinde tam katılımcı, katılımcı olarak gözlemci, gözlemci olarak katılımcı ve tam (...) gözlemci rollerini benimsemiş farklı araştırmacıların anlatılarını ele alarak içeriden ve dışarıdan sorununu incelemiştir. (shrink)

Este artigo é parte de uma pesquisa de Mestrado em Ciências Ambientais que investigou “A relação mulher-natureza na Comunidade Remanescente do Quilombo de Fojo, Itacaré – BA”, através da abordagem descritiva e análise quantitativa e qualitativa de dados, buscando aprofundamento teórico para tratar de relações de gênero, gênero e meio ambiente e a importância do papel da mulher na organização cotidiana das comunidades tradicionais, inclusive de remanescentes de quilombos. Os sujeitos da pesquisa foram mulheres e homens da Comunidade de Fojo (...) que decidiram pela participação, utilizando entrevistas semiestruturadas, observação direta e sistemática e conversas informais, em profundidade, realizadas entre 2014-2015. O recorte aqui apresentado tem por objetivo discutir o papel da mulher na comunidade do quilombo de Fojo e sua relação com a natureza. Os resultados indicam relações desiguais entre homens e mulheres na comunidade, às mulheres têm sido designado papel/posição, modos de cuidar da família, ficam responsáveis em “trazer harmonia e paz para o lar”, “cuidar e ser dona de casa”, cabendo a elas a área pertencente a do privado – a casa, alguns serviços na roça e a participação na igreja evangélica, deixando a tradição esquecida. A relação mulher-natureza, ao que parece, indica práticas agrícolas equivocadas e, ao que tudo indica, o conhecimento dos moradores sobre a agricultura ainda é tímido, demonstram fragilidades de técnicas empregadas, falta recursos à implementação de ferramentas adequadas, ausência de assistência técnica especializada e conhecimentos por parte dos produtores de técnicas básicas de produção. Palavras-chave: Relação Mulher-Natureza. Mulher Quilombola. Sustentabilidade. (shrink)

“Gerçekten Öyle mi Olmuş?” kitabında, tarih disiplininin nasıl bir süreçten geçtiğine kısaca değinilerek küresel gelişmeler ışığında hangi yönlere evirildiği konu edildi. Çalışma, bir anlamda tarihin ve tarih eğitiminin varlık-amaç işlevlerinin belirlenmesinin temelinde yatan nedenleri, geçmiş-gelecek diyalektiği çerçevesinde sorgulamaya dayandı. Bu bağlamda geçmişin çağrışımının siyasetle ilişkisi, günümüz bilgi teknolojilerindeki değişim, dördüncü sanayi devrimiyle dönüşecek toplumsal yapının dinamikleri ve en nihayetinde toplumun geçmiş ve gelecek algısı ile bu algının post-truth (gerçek ötesi) dönemdeki yansımaları örneklerle ele alındı. Post-truth olarak adlandırılan bu yeni dönemde, (...) tarihçilik açısından problematik görünen üç ana konu incelendi. Bunlardan ilki, tarihin ve tarihçiliğin geleceğine ilişkin riskler ve tehditler. Diğeri, ilkiyle bağlantılı olarak tarihin öteden beri siyasiler tarafından bir meşruiyet aracı olarak kullanılıyor olmasının günümüzdeki durumu ve suistimaller. Son olarak da yeni medyada üretilen tarihsel bilginin gerçekliğinin denetlenememesiyle ortaya çıkan ve toplumsal kutuplaşmalara yol açan bilgi kirliliği. Böylelikle, post-truth çağında gerçeğin peşinden koşan tarihçilerin ve tarih severlerin, yeni medya ve onun uzantılarıyla nasıl yüz yüze kalacağı konusunda bir resim sunulmaya çalışıldı. Amacımız, bu üç soruna çözümler getirerek konu sonlandırmak olmayıp konunun özellikle akademisyenler tarafından tartışılmasını sağlayacak bir gündemin oluşturulmasıdır. (shrink)

Mağrib ve Mısır dönemi olarak ikiye ayrılan Fâtımî devleti tarihinin Mağrib devresi Mısır’a nazaran daha az incelenmiş görünmektedir. Bunun en önemli sebeplerinden bir tanesi bu dönemdeki muasır kaynakların Mısır dönemi kaynaklarına oranla fazla olmayışıdır. Bununla birlikte günümüzde Fâtımîler’in Mağrib dönemini kapsayan IV. (X.) yy.’a ait bazı muasır kaynakların bulunmuş olması, söz konusu döneme ait önemli bilgilerden haberdar olabilmemize imkân tanımıştır. Bu eserlerden olan ve Fâtımî devletinin Mağrib dönemindeki bürokrasisine ışık tutan Sîretü’l-Üstâz Cevzer adlı muasır kaynak, Fâtımîler’de halife ve veliahttan sonraki (...) üç numaralı devlet adamı olma şerefine nail olan slav asıllı Üstâz Cevzer’in ilk Halife Ubeydullâh el-Mehdî döneminde devlet hizmetine alınmasından, dördüncü Halife Mu‘izz’in hilâfet merkezini Mansûriye’den Kâhire’ye taşımasına değin gerçekleştirdiği önemli faaliyetlerini konu edinmektedir. Ele aldığımız çalışmada Fâtımîler’in Mağrib dönemindeki önde gelen devlet adamlarından bir tanesi olan Üstâz Cevzer’in hayatı detaylı bir şekilde incelenerek bu dönemin bürokrasisinin daha iyi anlaşılmasına katkı sunulması hedeflenmektedir. Başta Sîretü’l-Üstâz Cevzer adlı çağdaş kaynak olmak üzere Üstâz Cevzer hakkında bilgi veren az sayıda eserin incelenmesinin yanında batıda da yapılan araştırmalara değinilerek hazırlanan çalışma, literatüre sunacağı katkı itibarıyla özgündür. Ayrıca çalışma bazı araştırmacılarca Üstâz Cevzer’in, Mısır’ı ele geçiren komutan Cevher es-Sıkıllî ile aynı kişi olduğu yönündeki yanlış kanaatlerin ortadan kalkmasına yardımcı olacaktır. Yine bazı araştırmacılar tarafından Fâtımîler’in Mağrib dönemi veziri olarak kabul edilen Üstâz Cevzer’in gerçekten vezirlik görevini deruhte edip etmediği gibi sorulara çalışmada cevap aranacaktır. (shrink)

Osmanlılar, İbnü’l-Arabî’nin (ö. 638/1240) düşüncelerine ve kitaplarına büyük ilgi göstermiştir. Osmanlı padişahları da, devletlerinin kuruluşunu İbnü’l-Arabî'ye nispet eden rivayetlere değer vermiş ve onun fikirlerini desteklemiştir. Osmanlı’da kurulan medreselerin başında olan kişilerin, ilk dönem şeyhülislam ve kadıların İbnü’l-Arabî'nin fikirlerini yayma çabaları dikkat çekmektedir. Bu durum, İbnü’l-Arabî'nin Osmanlı toplumunda nazarî tasavvuf ekolünün sembolü haline gelmesine neden olmuştur. Şam toplumu ise genelde Osmanlı ile karşılaşmadan önce İbnü’l-Arabî’ye ve eserlerine az ilgi göstermekteydi. Şam’ın Osmanlı yönetimine girmesinden sonra ise bölgede İbnü’l-Arabî’ye ilgi artmıştır. Osmanlı valileri (...) ve kadıların İbnü’l-Arabî'nin kabrini ziyaret etmeyi gelenek haline getirmeleriyle daha da belirgin hale gelmiştir. Halk arasında da İbnü’l-Arabî’nin velayetine inanılarak büyük bir hürmet görmüştür. Bu gelişmeler Şam’da İbnü’l-Arabî’nin fikirlerinin yayılmaması açısından önem arz etmekdedir. Osmanlı döneminde, özellikle on altıncı yüzyılda İbn Kemal Paşa'nın desteğiyle İbnü’l-Arabî'ye olan ilgi artmıştır. On yedinci yüzyılda da bu ilgi devam etmiştir. Abdulganî en-Nablusî, on sekizinci yüzyılda İbnü’l-Arabî ekolünün önde gelen ismi olmuştur. On dokuzuncu yüzyılda, Emir Abdülkâdir el-Cezâirî'nin çabalarıyla İbnü’l-Arabî ekolüne mensup sufi ve âlimler çoğalmıştır. Bu dönemde İbnü’l-Arabî'nin evrâdı ve şerhleri de önem kazanmıştır. Şam ulemasından birçok kişi, özellikle Bahâüddin b. Abdülganî el-Baytar ve Muhammed Emin b. Muhammed Süveyd gibi şahsiyetler, İbnü’l-Arabî'nin eserlerini düzenli bir şekilde okumuş ve öğrencilere okutmuştur. Şam'da İbnü’l-Arabî'ye olan ilgi ve saygı, genel tasavvufî çizgi içinde amelî tasavvufa ağırlık verilmesine rağmen, nazarî tasavvufa yönelik bir eğilim göstermiştir. Şam toplumunda tarih boyunca İbnü’l-Arabî'nin şahsiyeti özel bir konum kazanmıştır. Onun için Şeyhu’l-Ekber gibi lakapların yaygınlaşması bunun göstergesi olmuştur. Âlimler ve mutasavvıflar İbnü’l-Arabî'nin öğretilerine büyük değer vermiş, özellikle baş eseri Fusûs’a önemli şerhler yazılmıştır. İbnü’l-Arabî'ye yönelik eleştiriler ve tartışmalar da yaşanmıştır. Özellikle Fusûsu'l-Hikem kitabındaki görüşleri bazı âlimler tarafından eleştirilmiş ve hatta tekfir edilmiştir. Ancak Osmanlı Devleti'nin resmi tutumu, İbnü’l-Arabî'ye destek vermek ve eleştirilere karşı çıkmak şeklinde olmuştur. Zamanla, İbnü’l-Arabî'nin eserleri savunulmuş ve eleştirilere cevaplar verilmiştir. Osmanlı valileri, Şam'da İbnü’l-Arabî'nin görüşlerine saldıran kişileri soruşturmuş ve cezalandırmıştır. Ancak bu tutum, Osmanlı fakihleri arasında da eleştiri ve karşıt görüşlerin ortaya çıkmasına neden olmuştur. İbnü’l-Arabî'nin kabri Osmanlı döneminde sürekli olarak ziyaret edilmiş, bu ziyaretler cuma geceleri özel olarak artmıştır. Osmanlı devlet adamları şeyhler ve âlimler, Şam'a girişlerinde önce İbnü’l-Arabî'nin kabrini ziyaret etmişlerdir. Kabir ziyaretine olan bu ilgi, zaman içinde önemli şahsiyetlerin defnedilme arzusuna dönüşmüş, Osmanlı büyüğü olan birçok kişi İbnü’l-Arabî'nin kabri yakınında gömülmeyi tercih etmiştir. Osmanlı devlet adamları ve şeyhlerinin İbnü’l-Arabî'nin etrafında defnedilme çabaları, bu bölgenin Osmanlılar dönemindeki etkisini göstermektedir. Osmanlı döneminde Şam'da İbnü’l-Arabî'nin öğretileri önemli ölçüde ilgi görmüş, devlet adamları, âlimler ve sûfîler tarafından benimsenmiştir. Osmanlılar, İbnü’l-Arabî'nin mirasını koruma ve destekleme amacıyla çeşitli önlemler almıştır. Ancak bu ilgi genellikle belirli gruplar arasında kalmış ve geniş kitlelere ulaşmamıştır. Tarikatlar genellikle İbnü’l-Arabî'nin vahdet-i vücûd anlayışına ilgi göstermiştir. Şam’da İbnü’l-Arabî'nin fikirleri zaman zaman eleştirilmiş ve savunulmuştur. (shrink)

Tüsterî (ö. 283/896), Sülemî (ö. 412/1021) ve Kuşeyrî (ö. 465/1072) ilk dönem tasavvufî tefsir açısından önemli müfessirlerdir. Tüsterî ve Sülemî tefsirleri Kur’ân’ı baştan sona tefsir eden sistemli eserler değildir. Ancak yapılan yorumların çoğunlukla rivayet tefsiri niteliği taşımalarının yanında ilk dönem tasavvuf ehlinin görüşlerini esas almaları bu tefsirleri önemli kılmaktadır. Kuşeyrî tefsirinin ise Tüsterî ve Sülemî tefsirlerine göre daha sistemli olmasının yanında bazı âyetler dışında Kur’ân’ı baştan sona tefsir eden ilk tasavvufî tefsir olduğu söylenebilir. Bu çalışmada her üç müfessirin Allah korkusu (...) ile ilgili âyetlere yapmış oldukları yorumlar karşılaştırmalı şekilde incelenerek Allah korkusuna bakış açıları ortaya konmaya çalışılmıştır. Konu başlıkları müfessirlerin Allah korkusu ile ilgili âyetlere yaptıkları yorumlar esas alınarak belirlenmiştir. Bu çalışma aynı dönemde yaşamış bu müfessirlerin konuya bakış açılarını ortaya koyması açısından önem taşımaktadır. Çalışmanın amacı ise bu müfessirlerin Allah korkusu ile ilgili ayetleri yorumlama şekilleri ve bu yorumlarda, kabul edilen sufî tefsir normlarına uyum hususunu ortaya koymaya çalışmaktır. Çalışma neticesinde müfessirlerin her birisi açısından Allah korkusunun son derece önemli olduğu, bazı âyetlerin yorumlarında birleştikleri, bazı âyetlere farklı izahlar getirdikleri, yorumlarında zahiri mananın öncelendiği, ele alınan âyetler bağlamında isrâiliyâta yer verilmediği, ilgili her âyet için her müfessirin yorum yapmadığı gibi birtakım sonuçlara ulaşılmıştır. (shrink)

Lars von Trier’s Antichrist (2009) has often been described as a ‘gothic’, if not straightforwardly ‘horror’ movie. While this claim could easily be challenged with regard to strict genre definitions, it is doubtless the case that the film deals very explicitly with fear, first and foremost the female protagonist’s fear of herself, which is placed at the top of the so-called ‘pyramid of fear’ drawn by her therapist/wanna-be-Saviour partner. My opinion is that Antichrist perfectly displays the horrific effects of (...) the direct embodiment, following a true love encounter, of the symbolic positions which Lacan associated with male and female sexuation. If human sexuality relies on the logic for which there is only one mythical man who is truly whole while every real woman is not wholly whole, what happens when He and She (the nameless protagonists of the movie) fully identify with such irreducible asymmetry between the sexes, its fundamental derailment from nature? They short-circuit the material singularity of a specific human animal with the abstract universality of gender. With the same move, they cannot overcome (or sublimate) the realisation that, in the female protagonist’s own words, woman is ‘evil’ – as long as she feels guilty of what man accuses her – and man is a ‘bastard’ – haunted by the phantasm of unifying purity which woman disrupts. Gynocide as male totalizing extermination of universal difference and genital self-mutilation as female reflexive hatred for the supposedly exceptional man mark the sadomasochistic extremes of the scene of the not-two, the frightening ob-scenity ( o-skené ), or off-representation, of human sexuality. (shrink)